De werelden van mijn ouders hebben een grote invloed gehad op hoe ik naar het leven kijk. Mijn moeder was veel bezig met spiritualiteit, leerde mij de namen van de bomen en genieten van het zingen van de merel. Zij had een appartement aan de rand van het bos, je zag de eekhoorntjes in de bomen spelen. Ze was altijd goed op de hoogte van de laatste interieurtrends, gek op kamerplanten en vaak aan het schuiven met de meubels.
Mijn vader was een praktische man, draaide nergens zijn hand voor om. Hij bouwde zijn eigen huis dat tussen de boerderijen in een coulisselandschap stond. Hij was een maximalist met een voorliefde voor vintage en aparte objecten. Hij was zo druk dat de tuin grotendeels veranderde in een romantische wildernis. Als ik om mij heen kijk, naar mijn vintage meubels, vele kamerplanten en natuurtuin, dan denk ik dat de appel niet ver van de boom gevallen is.
Appels, aalbessen en pruimen
Zo lang als ik me kan herinneren ben ik bezig met het fijn en gezellig maken van mijn omgeving. Wat heb ik een hoop bloemetjes geplukt (ook uit de bloembakken van de buren, moet ik tot mijn schande bekennen), vaasjes waren niet aan te slepen. Mijn moeder had, speciaal voor mij, een hele collectie miniatuur vaasjes die steeds opnieuw gevuld werden met allerhande bloemetjes. Madeliefjes en ganzerik waren mijn favorieten, en ook nu laten die mijn hart een klein sprongetje van vreugde maken. Voor mij geen speelgoedstofzuigertje maar gewoon aan de slag met de echte. Alles afstoffen en daarna de hele boel restylen. Mijn moeder had veel mooie en leuke spulletjes die ik elke keer anders combineerde. Ook de kamer van mijn broer moest er regelmatig aan geloven. Mijn vader had liever niet dat ik aan de slag ging in zijn maximalistische huis dus hield ik me daar meer bezig met de tuin.
Tussen de oude appelbomen en het zelden gemaaide gras, was een klein moestuintje. Mijn vader verbouwde daar aardperen en lavas, mijn moeder rommelde wat aan met wat kruiden (vooral de heerlijke salie staat mij nog bij), en mijn broer en ik verbouwden onze eerste aardappels. Ik at mijn buikje vol met appels, aalbessen en pruimen, ik kan me een middag herinneren dat ik in een van de pruimenbomen geklommen was en pruim na grote, zoete, blauwe pruim at, terwijl ik uitkeek over de akkers, weilanden en boerderijtjes in de buurt.
De leukste, gekste en mooiste spullen
Allebei mijn ouders zijn, op het gebied van wonen en interieur, een enorme inspiratie geweest. Ik zag mijn moeder vaak met haar neus in de woontijdschriften en zij volgde een thuiscursus binnenhuisarchitectuur. Gelijk als zij iets uitgelezen had ging ik er mee vandoor. Van de cursus staan me vooral de hoofdstukken over kleur nog bij. Regelmatig hielp ik haar met de woonkamer veranderen. Ook ruilden we regelmatig onderling van slaapkamer, op die manier heb ik in alle slaapkamers in het appartement wel gehad. Mijn moeder werkte in een kringloop en in de vakanties was ook ik daar te vinden. Zo leerde ik al vroeg dat je tweedehands de leukste, gekste en mooiste spullen vindt.
“Tijdens de bouw van zijn nieuwe huis woonde mijn vader een een verbouwd tuinhuis. Het was oud, muf, met vleermuizen in de spouw en muizen in je bed!”
Al voor mijn geboorte had mijn vader zijn eigen huis ontworpen. Het staat mij nog goed bij dat ik over een steigerplank tussen de muren van de spouw door liep, aan de hand van mij vader. Hij vertelde me waar alles zou komen en hoe hij dat ging aanpakken. Ik was drie jaar oud en zag het al helemaal voor me! Ik was vaak mee aan het kijken bij allerlei klussen en luisterde naar de plannen. Tijdens de bouw woonde mijn vader een een verbouwd tuinhuis. Het was oud, muf, met vleermuizen in de spouw en muizen in je bed! Maar wat was het gezellig! Ik viel in slaap met de geluidjes van de vleermuizen die wakker werden. Het liefst stond ik vroeg op, kijken of de krant voor mijn vader er al was. De brievenbus stond een paar honderd meter verderop langs de landweggetjes. In de ochtendmist leken de koeien te drijven, en als ik bukte zag ik alleen maar koeienpootjes onder het wolkendek.
Muizen in het stapelbed
Van mijn moeder leerde ik hoe je met een beetje suikerwater uitgeputte hommels oplapt en mijn vader probeerde mij bij te brengen dat muizen ongedierte zijn, maar ik vond ze veel te schattig. In het stapelbed bij mijn vader vonden mijn broer en ik op een dag een muizennest. We hebben heel voorzichtig alle babymuisjes, net roze boontjes, onder het bed gelegd. We hebben ze niet aangeraakt maar met een papiertje gepakt. Vanaf het bovenste bed kon ik alles goed zien en zag ik na een poosje moeder muis verschijnen. Ze nam een voor een de jongen mee, door een gaatje in de vloer. Inmiddels snap ik wel dat je huis delen met muizen niet zo prettig is maar zou zo’n snoezig snuitje nooit kwaad kunnen doen. Toen er een poosje terug een muisje bij ons ingetrokken was, heb ik hem gevangen met een diervriendelijke muizenval en daarna in het bos weer vrijgelaten.
“Vooral het huis uit de film Casper maakte veel indruk.”
Ik ben gek op plattegronden en bouwtekeningen, als kind al. Dat zal vast te maken hebben met de cursus binnenhuisarchitectuur en de bouwplannen van mijn vader. Maar een boek over de gebouwen van Palladio zorgde er voor dat ik ook zelf ging tekenen. Eerst tekende ik fantasie huizen en ons eigen appartement, later plannen voor voor de eigen woningen en tuinen die ik door de jaren heen gehad heb. Ook architectonische elementen konden me als tiener bekoren. Vooral het huis uit de film Casper maakte veel indruk. Volgens mij heb ik de hele film beeldje voor beeldje bekeken, op de gehuurde video, om alles wat mij aansprak na te tekenen.
Een moestuin met een pergola
Al heel jong werd ik moeder. Vanaf dat moment was er niet veel tijd, en al helemaal geen geld, om echt wat van mijn interieur te maken. Mijn woning stond vol met krijgertjes en langs de weg gevonden meubels. Ik ontdekte allerlei leuke klus, woon en tuinprogramma’s op de BBC. Mijn Engels werd steeds beter en voorzichtig begon ik wat meer kleur in huis te halen en verzon ik allerlei manieren om zoveel mogelijk met ons krappe budget voor elkaar te krijgen. Ik woonde op de zevende verdieping en “tuinierde” flink op het balkon. Maar het was heerlijk om te kunnen ontsnappen naar de moestuin van mijn broer. Later had ik zelf, samen met mijn moeder, een moestuin met groenten, kruiden, sierplanten, een huisje, kas, pergola, vijvertje en zelfs een grasveldje.
We verhuisden naar een appartement op de begane grond met een klein tuintje er bij. Het lag aan de rand van het bos en in het zelfde gebouw als waar ik was opgegroeid. Van al mijn plannen met dat tuintje kwam weinig terecht omdat ik ziek werd. Al een jaar of tien had ik zo nu en dan pijn in mijn gewrichten en was erg moe. Volgens de huisarts stress, dus niks aan de hand. Maar ineens kon ik als zevenentwintigjarige niks meer. Ik verloor mijn baan en raakte in een diepe depressie. Pas na een jaar kreeg ik te horen dat ik reuma heb (de huisarts zocht ’t nog steeds “tussen de oren”). Met medicatie ging het daarna weer wat beter, maar de oude ben ik nooit meer geworden.
Vogels kijken vanaf de bank
Mijn ex-man ging dieren houden maar zijn hobby groeide al gouw het kleine tuintje uit. Zelfs met een stukje “geleend” bos er bij was het niet voldoende. Dus zijn we verhuisd, naar een keuterboerderijtje in het noorden van het land. Ik maakte een tuin voor de katten en een veel te grote moestuin die ik helemaal niet bij kon houden! Aan het huisje moest veel gebeuren maar nog voor de aannemer klaar was en de dozen uitgepakt, kwam er een einde aan mijn huwelijk. In de volgende twee jaar ben ik vaker verhuisd dan in alle jaren daarvoor!
“Ralph heeft de maisonnette prachtig opgeknapt! Met de winst konden we ons huidige huisje, waar we nooit meer weg willen, kopen.”
Begin 2016 keerde de rust terug toen ik samen met, mijn vriend, Ralph een maisonnette kocht. Hij heeft deze prachtig opgeknapt! Met de winst konden we ons huidige huisje, waar we nooit meer weg willen, kopen. Een hoekwoning met aan drie kanten een tuin, een garage waar Ralph kan klussen, een oprit voor ons bootje en, boven al, geen “overburen”. Aan de overkant kijken we tegen de achterkant van de tuin van een huis een straat verder. Er staan volwassen bomen in de tuin en straat waardoor het heerlijk groen is. Er is bos, platteland en vaarwater in een vogelbroedgebied in de buurt. De woonkamer heeft aan drie kanten ramen. Tijdens de vogeltrek zijn er non-stop vogels te zien, gewoon vanaf mijn bank!
Op een andere manier bezig met dingen waarvan ik hou
Nog in de maisonnette ben ik een eigen bedrijfje begonnen. Als ik mijn tijd maar zelf in kan delen dan moet dat best lukken, dacht ik. Via internet verkocht ik vintage woonaccessoires en had een hoop plannen voor items van hergebruikte stoffen. Helaas ging mijn ziekte een nieuwe fase in en kreeg ik ernstige peesklachten die nauwelijks te behandelen zijn. Het regelmatig inkopen, fotograferen, verpakken en verzenden ging niet meer. Ik ben omgeschakeld naar digitale items, clip art en dergelijke, maar ook daarmee moest ik stoppen. De afgelopen jaren heb ik moeten accepteren dat ik leef met flinke beperkingen.
Inmiddels heb ik een traplift en een scootmobiel. In eerste instantie vond ik dat erg moeilijk en gênant, maar inmiddels ben ik zo blij met de vrijheid die ik er voor teruggekregen heb en zou ik niet meer zonder willen. Mijn lieve vriend maakt het mogelijk dat langzamerhand ons heerlijke huisje en zalige tuin, worden zoals ik het bedacht heb. Hij doet alles naast zijn werk dus gaan we uit van een tienjarenplan. Het huis, de tuin en de natuur zijn mijn passie. Omdat ik daar nu minder mee kan ben ik deze blog begonnen, zodat ik op een andere manier bezig kan zijn met de dingen waarvan ik hou.
Liefs van Aagje.
Gerelateerde artikelen:
 |  |  |  |  |  |  |  |  |  |  |
Teksten, foto’s en andere content die ik gebruik zijn, tenzij anders vermeld, gecreëerd door en / of eigendom van mij; Agatha van de Burgt. Tenzij anders vermeld zijn teksten, foto’s en andere content op deze site gelicenseerd onder een Creative Commons Naamsvermelding 4.0 licentie. Lees meer in de voorwaarden.
Liefs van Aagje 